Wit Wief

In samenwerking met de Stichting Oude Groninger Kerken, hebben een aantal studenten van de Academie Minerva in Groningen meegedaan aan een project voor het festival 'Terug naar het begin', wat elk jaar gehouden wordt in Appingedam en omstreken. De groep studenten kreeg de opdracht om vanuit het thema 'de terugkeer' fotografisch werk te maken, wat geëxposeerd werd in de Nicolaïkerk in het centrum van Appingedam. Mijn interpretatie van dit thema gaf mij gelijk inspiratie om zo analoog mogelijk werk te maken, terug naar het begin van de fotografie. Nou doe ik dit al door middel van het maken van pinhole foto's, veel primitiever dan dat is moeilijk te vinden, alleen begrijp ik deze techniek onderhand aardig goed en gebruik ik het vaak, en ik wil niet dat het een sferisch trucje wordt. Oorspronkelijk had ik het plan om van pinhole foto's een korte animatie te maken maar dit bleek te tijdrovend, het idee van een analoge animatie bleef echter in mijn achterhoofd hangen. De vorm die ik uiteindelijk heb gekozen voor deze korte animatie is het projecteren van (gewone) zwart wit negatieven in een carrousel diaprojector met een interval timer daar op aangesloten om de snelheid van de beelden in te kunnen stellen. Qua onderwerp wist ik gelijk al wat ik wou vertellen, terug naar het begin is ook terug naar je geboortegrond (voor mij is dat Zuidwolde een dorpje net boven Groningen), en mijn levenslange fascinatie voor legenden en spookverhalen leidde mij al snel naar de legende van de witte wieven. Rond het spookuur moet je niet naar buiten gaan, dan komen de witte wieven (de mist die boven weilanden en sloten hangt) deze mysterieuze spookwezens grijpen je, en nemen je mee hun wereld in, en je komt nooit meer terug. Het beeld waarmee ik dit verhaal heb verteld is een weiland waarin je een witte figuur in vreemde stappen dichterbij ziet komen totdat ze zo dicht bij te camera komt dat ze het probeert op te eten. De lucht is zwart de figuur is wit met zwarte ogen en er zit iets Unheimlichs aan dit beeld omdat het negatieven zijn die zo gebruikt zijn dat het lijkt alsof het dia's zijn. Het is helaas erg moeilijk om een snelle diaprojectie goed te kunnen vastleggen met een digitale camera, omdat deze altijd zelf de belichting willen bepalen, dus elk moment dat een dia gewisseld wordt gaat dat ding van alles bedenken wat helemaal niet hoeft en ook niet handig is. Maar goed vandaar dat ik nog geen goed video bestand heb om te posten, maar dat gaat nog komen. Wat ik wel kan laten zien zijn de pinhole portretten die ik van mezelf heb gemaakt als een soort proof of concept voor de omkering, en ook als spel met negatief en positief zodat ik een papieren negatief als positief kan behandelen, en één test foto van geprojecteerd beeld. Zo wat een lap tekst, tijd voor foto's !

contact Marijke Schutte:

dwelfje@gmail.com

spoken

Iedereen leeft in zijn eigen wereld, hoewel niet iedereen zich hier bewust van is.
Deze wereld wordt gevormd door je herinneringen, fascinaties en inspiratie bronnen.
Mijn werk komt voort uit mijn eigen wereld, het zijn beelden uit mijn dromen of daarop geïnspireerd en beelden die mijn fantasie mij aanreikt.
De wereld waarin in leef is beïnvloed door griezelverhalen, (oude) horrorfilms, Alice in Wonderland en kunstenaars als o.a. Henry Darger, Hieronymus Bosch, Sally Mann, Andrej Tarkovsky, Jan Svankmajer, Albin Biblom en Marc Hogancamp.
Spoken hebben sinds kinds af aan een grote rol in mijn wereld gespeeld, zo vertelde mijn moeder mij laatst een anekdote waar ik mij persoonlijk niets meer van kan herinneren maar wat wel goed weergeeft in wat voor een magische wereld ik geleeft heb (en stiekem nog steeds leef) : toen ik een jaar of 7 was is mijn opa aan moeders kant overleden, ik kan mij van de begrafenis weinig herinneren behalve dat ik erg onder de indruk was van de pracht en praal van de katholieke kerk waar de plechtigheid gehouden werd, en hoe vreemd ik het vond dat naderhand iedereen gezellig broodjes at en koffie dronk, "we waren toch met zn allen verdrietig ?". Volgens mijn moeder vroeg ik s'avonds  toen wij weer in het huis van mijn oma waren, of we naar het kerkhof konden gaan, want ik wou opa zien. In mijn logica was hij een spook geworden en "leefde" hij verder als een dolende schim, die wij op het kerkhof konden treffen.

contact Marijke Schutte:

dwelfje@gmail.com

het begin

Eindelijk maar toch, ik heb een blog!
Ik weet niet zo goed wat ik nu moet zeggen, dus laat ik maar wat foto's uploaden, beelden zeggen vaak meer dan woorden in mijn geval.
Maar waar moet je dan mee beginnen?
Laat ik maar bij het begin beginnen, het begin van het onderzoek waar ik nog steeds mee bezig ben.
de onderstaande foto's zijn beelden uit mijn dromen, van de plek waar in die periode mijn dromen zich afspeelde, deze plek heb ik in een setje (decor) fysiek gemaakt en daar met sigarettenpakjescamera's pinhole foto's van gemaakt.
De foto's hebben een bepaalde ongrijpbaarheid, wat voor mij het herinneren van een droom goed weergeeft, er zit een beeld in je hoofd maar hoe harder je probeert het scherp te krijgen, hoe vager het beeld wordt.
Dit gebeurt ook als je naar de foto's kijkt, hoe dichter je er op staat, hoe vager het beeld is, pas als je afstand neemt kan je het beeld in je op nemen en dan nog is het niet helemaal tastbaar. hoewel ik mij afvraag in hoeverre dit werkt met een digitaal beeld op een digitaal scherm, experimentje...

contact Marijke Schutte:

dwelfje@gmail.com